O autoru
Darko Markov
Darko Markov, rođen je jednog predivnog (barem tako kažu) proleća 1970-te godine. Kroz svoj život uglavnom se bavio snovima, iluzijama, idealima... od kojih i nije video neke koristi, ali jedno drugog ne napuštaju, pa ko duže izdrži. Kao i svaki zansesenjak, svoje prve ,,spisteljske” korake čini pisajući ljubavne stihove, dok kisne pod nečijim prozorima i čeka da mu neko uzvrati ljubav.
Iz tih motiva nastaje prva ozbiljnija zbirka pesama "Plači i zri" koju objavljuje u Beču 2004-te godine. Na promociji te zbirke, u ambijentalnom prostoru starog vinskog podruma u centru Beča, sa nekolicinom pesnika i pisaca dolazi na ideju da osnuju udruženje Reč-Boja-Ton. Bečki podrum postaje vremenom kultno mesto bečkih umetnika, pesnika, muzičara, slikara. Reč-Boja-Ton ostaje upamćeno po kvalitetnim, spontanim, nadahnutim programima. Rađaju se pesme, pišu romani, sklapaju prijateljstva i ispoljavaju nezaboravne emocije. U tom nadahnuću, ubrzo izlazi i druga zbirka "Tama na nedrima reke". Na kraju kao pečat svemu što se tih godina dešavalo u bečkom podrumu, Markov objavljuje i treću zbirku pesama ,,Pesme iz bečkog podruma” koje su simbolično dale pečat jednom predivnom i nezaboravnom periodu. Stihovi iz tih zbirki bivaju prevedeni na nemački i bugarski jezik. Markov 2009-te objavljuje svoje prvo prozno delo "Sumrak u bečkom haustoru". Ta istinita, tragi-komična bečka priča postaje autorov zaštitni znak. Biva na opšte iznenađenje toliko prihvaćena i u tri tiraža prodata samo u Beču. Markov ubrzo priču adaptira u još poznatiju istoimenu monodramu koja je do sada izvođena 25 puta i preko 3000 ljudi je imalo prilike da je vidi. ,,Sumrak” tako kreće u svojevrsnu misiju, pa 2013 –te godine izlazi i drugi deo romana "Sumrak u bečkom haustoru 2 (baba Boska)", koji je također adaptiran u urnebesni pozorišni komad. Markov u međuvremenu osniva glumačku grupu "Nesvrstani diletanti" čija glavna tematika i orijentacija postaje parodija na bečki ,,javni” i ,,kulturni” život.
Svojevrsnim, prepoznatljivim, autentičnim stilom, kao i istinitim pričama, Markov postaje hroničar bečkog života. ,,Sumrak” u monodramskoj izvedbi kao i pozorišni komad "Od vuklanizera do menadžera" specifični su po tome, što su na neki način prvi i do sada jedini pozorišni komadi i koji su počevši od tematike, pa do režije i glume - nastali u Beču iz ,,sopstvenih snaga i kapaciteta”. Autor se intimno nada da je time ostavio mali trag i ugradio kamenčić u mozaik srpske kao i ex–jugoslovenske migrantske kulture.
Autor je i redovni kolumnista lista KOSMO, najtiražnijeg magazina u Austriji. Kolumna "Zemo kolumnist" je zbog satirične orginalnosti rado čitana i tražena. Markov je od 2008 član "Društva književnika Vojvodine". Živi uglavnom na relaciji Beč–Pančevo–skriveno mesto na Dunavu. Hleb zarađuje kao slobodni umetnik, van sistema, institucija i raznih ,,kulturnih” organizacija. Pomenuta sloboda ga više nego skupo košta, ali je ne prodaje nikome. Zbog iste je prinuđen da vozi noću taxi, bečkim ulicama i sumracima, ali to je cena ljubavi. Zahvalan Godpodu Bogu, koji ga po zasluzi kažnjava, otvara mu oči i prašta.
,,Eh da mi je još jednom tako naivan biti… i verovati... da kroz tamu senki vide me oči tvoje čežnjive”